Morani bir tesbih gibi akýyor zaman avuçlarýmdan
kimdin ki kendimden çok yaralýydýn
hangi çetrefil yolun yamacýna düþtün
söylesene hangi yangýnda soðudu kalbin.?
Ah evin
ateþ söndürürmüþ kendisini
Bakma öyle
Suskunluða hükümlü yürüyorum
ötede kýrýk hayallerle hissiz yüreðim
bir bu eksikti benden
vara yoða aðlamak
sorsan
Tanrý’nýn gözyaþlarý
Ah evin
Duyduðum bütün sesler yalan mý?
Ezgisine vurulduðum
rüzgârýna kapýldýðým pierre
küller savruldu saçlarýmdan
tenimde fýrtýna esintisi
öleceðimi biliyordum
ki acýnýn suyuyla þahadet getirdim
Âhh evin
kimse aþktan ölmedi
Sustum !
unuttum bildiklerimi
yüzüm döndü kýblesine
kalbim emrini verdi sevdanýn
son bir "sözün" hala aklýmda
mumla arar seni her gece tövbem
"Ya Rabb Eyyûbi sabrýný ver yüreðime"
Ahh
ayný acýyla baþlar ana aðýdý
beynimde acýnýn zýlgýt sesleri
ben alabildiðince çocuk kadýn
sesim sýðmaz günahýn gölgesine
kuþlukta vurulur sevdam
kanýyor söyleyemediklerim
iri bir aðaç can bulur benden
ateþle öpüþtüðümde
Dünya kendi kýblesine küsermiþ.
Dilimin ucunda adýn
þakaklarýmda ter
sýrrýn çözülmez kalbimde
týnýsýný kaybeder gece
güneþ intihar eder bir sabah
karanlýkta bütün renkler ayný
ezberimde sadece suretin var
yine mevlevi olur yüreðim sana
Ah evin
Hayýflanmazdým sevseydin.
Kim sevdi benden öte cennet bildiðim cehennemin de.
Bilme hâlâ
þarabi akþamlar yansýr suratýmda
göðsüm sýrýlsýklam iner dergâhýna
indikçe helaldir ateþin gözlerime
yanarken düþerdi gölgem duvarlara
selamsýz gecelerim hayalin gölgesinde
aynada mahzun duruþun duruyor
gözlerime çarpacakmýþ gibi bakýþlarýn
Ah evin
Sen yine bilme kalbimde varlýðýný
Anladým ki
yalanmýþ yapraðýn rüzgara özlemi..
sesi yokmuþ artýk kuþlarýn
öyle soðuktu An’kara
karanlýk bir kuyu muydu dünya
Sýrtýmda býçak yarasý
Kalbimden yar’a aldým
Þapka çýkarttýðým hüzün bulutlara selâm olsun
Gizem/Asi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.