Öyle mutluydum ki ben
Kanbera’da
Baþak saçlý anam ve
Güzel karýmla.
Vatanýmdý benim Kanbera
Geçmiþten geleceðe,
Dört yaný engin
Topraðý serin Avustralya.
Ben gelmedim isteyerek
Getirenlere sorun
Tutun yakalarýndan
Benim hesabýma.
Sessiz ve hýnçlý
Yatarým ki bir bilseniz
Saros körfezinde gözlerim
Ve hâlâ durmayan kaným
Süngü yaramda.
* * *
Ben mi ?
Benim adým Mustafa
Bir tepe önümde düþmaným
Öyle yatar, yabansý
Kalkýverecek gibi
Kaçýverecek gibi
Yabancý topraklarda.
Benim adým Mustafa
Niþanlýydým gelmeden,
Anýmsarým dün gibi
Sýrtýmý sývazlarken dedem
‘Oðul, bu yaþý
Bugünler için ettin,
Dönersen
Gözümüzün öz bebeði
Yoksa, þehitsin...’
Diyerek koydu yollara.
Gidiþ, o gidiþ
Geliþ, o geliþ
Bilmediðim bu yerler
Vatanýmdan bir köþeymiþ.
Son gördüðüm,
Mavi sularý delirten
Gökte kuþlarý ürküten
O yaban gemilerdi.
Son gördüðüm,
Yaðmur gibi mermi
Sel gibi insan
Irmak gibi kan
Ve bir þarapneldi.
Geldi,
En olmadýk günümde
Sol omzumu yaktý da
Canevimi deldi.
Son gördüðüm anam
Ölümün yarý yolundan,
Kaþlarý çatýk
Egeyi gösteren
Tunçtan bir eldi.
Þimdi yatýyorum burada
Bu çamýn dibinde
Kucaðýmda yarým tüfeðim.
****
Ben mi ?
Ben Gaston oðlu Fransuvayým,
Düðüne gelir gibi geldim buraya.
Sýkýldým dostçasý
Martinik’te
Kaledonya’da
Ucuz gecelerden
Boþ gezmelerden.
Bir gece yarýsý bindik bu tabuta
Dediler ki
Sýký durun,
Dediler ki
Neslinizin görmediði
Bir yere gidiyoruz,
Dönene aþk ola !
Son anýmsadýðým
Bizim tabutun
Yani Buve’nin
Zýpkýn yemiþ yunus gibi
Ters döndüðüdür
Ýþte o gün bu gündür
Buralarda yatarým.
Ben Yeni Zelanda’dan geldim
Ne için mi
Sormayýn.
Beni ejder sananlar
Aldýlar, sürdüler buraya,
Silahsýz bir ordu var karþýmýzda
Silahsýz ama
Öyle de yaman.
‘Onlarla ancak
Sen baþ edersin’ diyerek
Ýngiliz forsuna bürünerek
Viski, müzik, eðlence
Umursamazlýkla geldim.
Kanlýsýrt’ ta
Diþe diþti dövüþümüz
Baþa baþ düþüyorduk,
Ýlk süngülediðim Memet
Acýya aldýrmadan
Bir sýktý ki boðazýmdan,
Yanýk kaba elleri
Çelik bir mengeneydi,
Gözleri öyle soðuk
Kaný öyle sýcaktý
Sanýrým ki ruhumuz
Ýki ayrý bedenden
Ayný anda çýktý.
Ama kýrgýn deðilim.
Her kendime geliþte
Kanlýsýrt’taki düzgün safýmdan
Kaldýrýr da baþýmý,
Bir taþ atýmý önümde yatan
Kavgadaþýmý
Saygýyla selamlarým.
* * *
Biz
Hepimiz,
Bu süngü gibi uzayan yarýmadada
Her yýl o gün gelende,
Cehennemi düðünde
Toplanýr da
Her dilden haydah çekeriz...
Allah allah! sesleriyle irkiliriz
Kimi baðrýný döver
Kiminin gözleri boþlukta
Mahzun ve hasret
Bilinmeyen birilerini severiz.
Biz,
Kimimiz o günde
Kadere baþ eðip
Kýbleye duranlarýz.
Biz kimimiz o günde
Yakmaða geldiðimiz bu topraklarda
Bizi býrakanlara
Lânet savuranlarýz.
Bizleri düþünmeyin
Sormayýn ki neyleriz,
Hepimiz kardeþiz biz
Çoktan bitti kavgamýz.
Açýn topraðý dilerseniz
Açýn, görün de þaþýn,
Bin bir anadan gelmiþ
Bin bir çeþit insanýn
Nasýl yattýðýný sessiz.
Birinin sýcacýk eli
Diðerinin terli avucunda
Görün de utanýn.
Yalnýz dikkatli olun
Aman komut vermeyin!
Herkes huzurda þimdi
Ve herkes uykusunda.
Nevzat ERKOL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.