Erdemli Bir Aşık

Erdemli bir aþýktý sahnede
Oyununu nakýþ nakýþ iþleyen
Kalbinin kýrýklarýný toplamýþ
Pervaza sýðýnmýþ olan son tirat
Merhabalardý hemen eskiyen
Elvedasýný taze tutan perdede
Uzaklara sürmüþ iç çekmelerini
Eski bir elbisenin yeni oyuncusu
Tüm çiçeklerden papatyayý sevmiþ
Kuþlarýn cývýldadýðý o tiyatro sahnesi
Sahnede siyah sende beyaz bir rüya
Bir þeyler geliyor üstümüze üstümüze
Seslerimiz yankýlanýyor afilli afilli
Herþeyden önce gelen olmak neydi
Veya olmamak olamamak
Ne kadar soyunabilir insan peki
Hayatla seviþebilmek için
Ve hayat kat kat üstünü giyerken
Ne kadar olabilir bunun adý aþk
Tiyatroda son sahne diye birþey yok
Ve perdeler sonsuza kadar kapatýlmaz
Oyuncular izleyiciler mutlu sonsuzken
Erdemli olmakta bir tek oyuncuya düþmez
Ýyi bir izleyici olmakta erdemliliktir
Ýyi bir izleyici olmak þart aslýnda
Biri olmadan diðeri hep bir eksik
Oyuncu erdemli bir aþýktýr
Erdemli bir aþýðý oynamasada pek
Evet o erdemli bir aþýk
Dokunmadan sevmeyi becerebilmiþ
Belki yolculuðu kýsa hesap ediyordu
Belki de mutluluðu uzun
Yolun topraðý yolcusu imiþ
Sonra o toprak vakti gelir can bulur
Gerek duymadan kuytu köþeye
Bir serzeniþ deðil bu büyük bir fýsýltý
Toprak filiz verir hayat bulur
Bulutlara eriþmeyen yapraklar
Siz bu erdemli aþýða kulak verin
Hürriyet þarký söylemek þiir okumak
Sonra gerin beni çarmýha daha ne isterim
Göðe yükselmesem de bunun adý aþk
Dünyaya kendi gözlerimle bakabilmeliyim
Sonra boþuna ölmedi o sanaatkar
Bir aðaç belleyin beni size faydam çok
Ýster kalem ister kaðýt ben erdemli bir aþýðým
Papatyalarý öpmüþ kelebekler gördüm

Sinan Bayram
Sosyal Medyada Paylaşın: