Korkuyorum hayatı boşa yaşamış olmaktan.

Korkuyorum hayatý boþa yaþamýþ olmaktan.
Ýhtimali bile diken diken ediyor tüylerimi.

Gözlerimin altýndaki çizgiler belirince
Geçmiþe dalýp “keþke” demekten,
“Ya öyle deðil de böyle olsaydý” diye baþlayan cümleleri yarýda býrakýp,
uzaklara dalýp gitmekten ölesiye korkuyorum.
Seçimlerimin getirdiði bedelleri öderken ya kaçýrdýðým þeylerin manasýný düþünüp,
Kendime kinlenirsem?

En çok neden korkuyorum biliyor musun?
Hayatin manasýzlýðýnýn nedeni senin yokluðunun olabilecek olmasýndan.

Bu kadar aptalca bir boþluðun beni ele geçirebilecek olma ihtimalinin korkunçluðuna raðmen,
Yani kýsacasý her þeye ragmen,
üstelik, kimsenin anlamak istemedigi kadar çok
Çok sevmiþtim seni.

Bazen kendimden bile çok…
Düþüncelerimin yetiþemediði kadar anlamlar yüklemiþtim.
Düþlerimdeki adam ol diye çok çaba sarf etmiþ,
altýndan kalkamadýðým kadar çok inanmýþtým.
Ben seni çok,
kimsenin kabul etmek istemediði kadar çok,
Çok sevmiþtim.

Ýþte tam da bu yüzden,
Kendimden meydana gelmiþ olan bu olaðanüstü sevginin,
beni yok edecek olma ihtimalinden, anlamsýzlýðýn getireceði o garip duygudan yani,
çok korkuyorum.

Ya hayatýn yedi rengi de yalnýzca ve yalnýzca seninle ayný güne uyanmaktýysa?
Ya ben hep hayatýmý senin üzerinden var etmiþsem, þimdi ise kaybolmuþsam?

Ben sende býrakmýþsam gerçek benliðimi, yani varsa þayet öyle bir þey…
Ve geride ödünç alýnmýþ inançlarým ve inanýþlarýmla yapayalnýz kalmýþsam?

Belki de en çok korktuðum þey iþte tam olarak budur!
Sensiz kalan benliðimle yüzleþmek… Þayet varsa öyle bir þey.

Geride kalan beni senden bile çok sevecek kadar her þeye meydan okumak (?)
Aþkla nefretin harmanlandýðý o anlamsýz duyguyu alýp kabul etmek (?)
Belki de en çok dehþete düþtüðüm þey,
Sana olan sevgimin beni dönüþtürdüðü piþmanlýklarla dolu olan beni,
her þeye raðmen sevebilmek.

Ben seni çok sevdim.
Ama en çok seni nasýl sevdiðimi...
Sosyal Medyada Paylaşın: