YÜREKTEN BENİ

Anlatmak isterim, derdimi þöyle.
Dinleyen olmaz, yürekten beni.
Ararým gerçek dost, temizce þöyle.
Anlayan olmaz, yürekten beni.

Herkes ayrý, ayrý, telden çalýyor.
Kimisi boþ sözle, yürek yoruyor.
Bazen’ de ömürden, ömür alýyor.
Bir gören yoktur, yürekten beni.

Gece dost bana, gündüzüm kayýp.
Kalbimi alýrlar hep, göðsümü yarýp.
Baykuþlar ötüyor, haneme konup.
Teselli etmezler, yürekten beni.

Susarým hep bir þey, bilmez sanýrlar.
Konuþsam her gün, düþman olurlar.
Dönünce’ de tam sýrtýmdan vururlar.
Yaralar canlar, yürekten beni.

Nafile konuþulan sözler, hepsi boþuna.
Gelmedik dert, çile, kalmadý’ ki baþýma.
Yalnýzmýþ diye yazsýnlar, mezar taþýma.
Can dediklerim vurdu, yürekten beni.



Muhlis SÜNBÜLCÜ.
Sosyal Medyada Paylaşın: