Madem güneþ ufukta ansýzýn sönecekti Göller neden kurudu? Sen kimin Leyla’sýsýn? Madem Kays, sevda için Mecnun’a dönecekti Çöller neden kurudu? Sen kimin Leyla’sýsýn?
Açarken bütün güller bülbüle nazar ile Bülbülün ömrü soldu güle ahuzar ile Ve yanarken denizler aþk isimli nar ile Küller neden kurudu? Sen kimin Leyla’sýsýn?
Yoruldu bak hayatý yorgunluk sanan gönlüm Yoruldu karanlýðý isminle anan gönlüm Ama, tövbe ederken aþkla yýkanan gönlüm Seller neden kurudu? Sen kimin Leyla’sýsýn?
Hani yaðmur altýnda aþký özlemekti aþk Hani ayný noktadan ufku gözlemekti aþk. Hani fýrtýnalara günü sözlemekti aþk Yeller neden kurudu? Sen kimin Leyla’sýsýn?
Ben ki Kerem olmuþken, Aslýyken tek serabým Ferhat’a ortak oldu, özlemim; ýstýrabým. Üstelik sevda için eðilmezken mýzrabým Teller neden kurudu? Sen kimin Leyla’sýsýn?
Bekledim; beklenenden duymayýnca bir nefes Özlemin hücrem oldu, dünya küçük bir kafes. Ey sevgili, gölgenden bile beklerken bir ses Diller neden kurudu? Sen kimin Leyla’sýsýn?