AÇACAK ÇİÇEK, AKACAK ZAMAN

Gül solsa da solmaz sevdalar
Gün batsa da bitmez umutlar
Zaman akar kendi halince
Gül, baharý;
Gün, sabahý bekler.

Acýsýz ömür olur mu ki,
Aðrýsýz yürek..?
Bir þahin didikler durur acýlarýmýzý
Ölüm, üstüne üstüne yürür yaþamýn
Yaþam yeniden var eder kendini
Gül goncasýnýn bursalar da boynunu,
Gün sýcaklýðýný boðsa da zemheri
O tohum yerinde çatlayacak
O çiðdem o güneþe hep
Bakacak bakacak bakacak…

Ben tanýðýyým
kanlý coðrafyalarýn,
vakitsiz ölümlerin.
Tanýðýyým göklere aðan aðýtlarýn,
aðýtlardan ürken kuþlarýn…
Tabularý koyamazsak tabutlara;
körüðün ucundaki ateþ demiri;
bu zulüm,
bu kardeþ kavgasý yürekleri
yakacak yakacak yakacak…

Zorbalar saraydan kaleler de örseler,
hep böyle sürecek de sansalar devran,
Düþse de duvarlardan takvimler,
Kopsa da saatlerin akrebi, yelkovaný
Zaman akacak akacak akacak…

Ve bir gün,
Gri sonsuzlukta ebemkuþaðý,
daðlarda kýr çiçekleri,
gülüþlerimizde güller
açacak açacak açacak…

Turhan AYGÜN

Sosyal Medyada Paylaşın: