ne zaman caným sýkýlsa
kitaplarýmýn arasýna dalarým
karþýma çýkan bütün ülkeleri alýrým
þehir þehir
ülke ülke daðýlýrým
dünyaya
bir meþale elimde
bulutlarýn çöktüðü yerlere yürürüm
belki çok yanar içim
her düþüþte acýyla kanar dizim
sönmemiþ ateþle kývýlcým olurum þafaklara
ruhum sonsuzluða uzanýr
*
ne zaman caným sýkýlsa
odanýn ortasýna boydan boya uzanýp
kitap okurum
telaþlarýmdan sýyrýlýrým
yer ararým düþlerime
karþýma çýkan her manzara
þaþýrtýcý
tenim ýsýnýr
hayretten açýlýr gözlerim
dünyanýn öbür kýyýsýna
bir nehir akar hýzlýca zihnimden
kömür tozlarýna bulanýrým
kara tren geçer içimden
artýk meçhul bir menzilin yolcusuyum
giderim yokuþ aþaðý
bir rüzgar eser hoyratça
dalýndan kopar yapraklar
*
ne zaman caným sýkýlsa
pencerenin kenarýna oturup kitap okurum
bütün aydýnlýklarý alýrým kanadýma
bir ateþ böceði gibi
kimseler duymaz uçarým öylece
süzülerek beyaz bir sensizliðin üstünde
gecenin yýldýzlarý sorar bana olup biteni
o zaman anlatýrým hayallerimi
gece bitene dek
onlara
ay ýþýklarýný yansýtýr harflerin üzerine
kýzýlca kýyameti kopar o an
rengi solar eþyanýn
cezbesini yitirir gece
herkesin unutulduðu yerde
þafak söker
güneþin ýþýklarý düþer
dallar uzar
çiçekler açar tomurcuklar
sayfalarýn arasýnda
dalar giderim
*
ne zaman caným sýkýlsa
balkon kenarýna iliþip kitap okurum
yokluðun içinde adý bile unutulmuþken
kimden medet umabilir ki
þehre doðru yola çýkmýþken
birkaç metre aþaðýda
camlarý kýrýk bir gecekonduda
unutulmuþ çocukluðum
herkesin unutulduðu vakitlerde
duyulmayacak kadar hassas sesler
kalýn duvarlar kadar yoksul
sokak ýþýklarý kadar loþ
renklerin koyuluðu kadar
yapayalnýz
*
ne zaman caným sýkýlsa
yastýða koyarým baþýmý kitap okurum
günde beþ vakit
mana iklimine dalarým
büyük heyecanlara kapýlýrým
aþka adanmýþlar gibi
özlemler taþýrým senelerden
hepsi bir baþka duygunun
müsebbibi
korkular döþenir kaldýrýmlara
korkular büyür
bir sýzý yol alýr yollarca
yýllarca uzaklara
geçmiþe gider
gelecek senelere gider
hasretin daracýk zindanlarýna
gider
*
ne zaman caným sýkýlsa
uykuya varmadan önce kitap okurum
endiþelerim
bütün yorgunluklarým geçer
bir kýþ mevsimi gibi daðýlýr büyü
sonra yeniden bahar çiçeði açarým
yepyeni tahayyüllere
bir dað köyünde
hasan emmi gibi
bereket salarým nasýrlý ellerimle topraða
hasat zamaný hasretince
kim bilir kimden
bir bardak yayýk ayraný ýsmarlanýr bana
ikram diye
mürekkepli sözcükler kokar
dudaklarýmda ki köpükler
*
ne zaman caným sýkýlsa
sobanýn önünde keyfimce kitap okurum
her sabah
ülkemin doðusundan batýsýna uzanan daðlarda
yeþil bozkýrlarýn dünyaya açýldýðý yerde
denizin girintili kýyýlarýnda
bir filmi seyre dalmýþ gibi
insanlardan uzak
kendimden uzak
hayat deðiþir
þehirler, kasabalar
yemyeþil vadiler
yüksek tepelerle çevrili köyler deðiþir
coðrafya deðiþir
þiirler atarým denize
dalga dalga halkalar ulaþýr kýyýya
mevsimler gibi yani
kelebek kanadý gibi
renkler deðiþir
senelerce süren duygular deðiþir
beklentiler
beklenenler
deðiþir
redfer