AVLU
Çamurlu bir elbise giymiþ þehirin içinde dolaþýrken
yoksulluðumun zayýflýk hallerini görüyorum
güneþin otaritemi bozmasýna izin vermeden sürüklüyor ayaklarým beni geleceðime
yaðmura aldýrmadan rüzgarýn eteklerini ucurup gösteriþ yapmasýna aldýrmadan
sokaklara savrulan yapraklarý çiðnemeden yürüyorum
geleceðime
bir ümit bulsam sokaklarda duyulur feryadým ulu cami avlusunda taziyeleri mi kabul ederek gömerim acýlarýmý
çýkarýrým çamurlu elbiselerimi ,tabaný yýrtýk çizmelerimi
en çirkin gülüþümle ugurlarým yoksulluðumu
kaldýrýmlara dökülen gül yapraklarýný çiðnemeden yürürüm geleceðime
günahýna bakmadan severim insaný ne din polisi nede bir yargýç olmadan ön yargýlara bakmadan geçerim bu çamurlu yollardan her el çamurlu deðilmidir zaten
kendini beðenir her el
rüzgâr gibi kývýra kývýra havasýný atarak karýþýr dalgalara
ve her çöplük kendi meydan savaþýný verir .
atýlmýþ her yürek gibi
kýrýlmýþ þarap þiþesinin sahibinin ýslanmýþ bedenini
bir karton parçasýnda kedileriyle kurduðu dünyasý na ayak basmadan yürüyorum geleceðime
süslenmiþ lambalarýn çamurlu penceresine uzaktan bakýnca kibir yansýyor sokaklara
rüzgâr havasýný atýyor yine kývrýla kývrýla yaðmuru boþaltýyor üzerime yýkanýyor ayaklarým yürüyorum geleceðime
sonra iyilik tutuyor ellerimi ,
okþuyor, tarçýn gözlü yavru bir kediyi
koynumda uyutuyor yüreðim
fakir bir edebiyatçý kokuyor teni
tertemiz tüylerinde ýsýnýyor kalemim
sýmsýcak bir bakýþla ,baþlýyor zenginliðim
þimdi basýyor ayaklarým yerlere
yüreðime sýçrayan kirli düþünceleri savuruyorum sokaklara .
çamurlu giysiler giyer bu þehir
çamurlu kýyafetleri dikip de giydirir insanlýða
kimi kibirden giyer
kimi havasýndan
kimide yoksulluktan
hepsini n de sonu aynýydý
ULU Cami avlusunda
Ayþe caniberk
Gümüþ kalpler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.