Henüz Kurumamıştı Ellerinde Kınası

Týpký annemin yanýk türkülerine benziyorsun
Sana bakarken, ruhumun yorgun günleri mýhlanýyor usuma
Acýyla daðlanýyor beyaz ölüm yüreðimde
Kýrmýzý karanfiller dökülüyor bütün ölümlerin üstüne
Ve kirasýný ödeyemediðin borçlar listeleniyor gýyabýnda
Çekip gidesi geliyor insanýn bu soðuk günde, aðýtlarýn peþinden
Elllerine türkülerin cemresi düþmeden, ölmemeli insan...

Sorsun birileri istiyorsun arkandan
Merak etsin, kimdin, nerden geldin, nereye gidiyorsun
Neden kýydýlar sana, bir yalan deðildin ki sen
Neden çivilenmiþti hasret yüreðine, bu kýþ-kýyamette
Hangi sofraya misafir olacaktýn bu vedadan sonra
Bunca acýyla belin bükülürken, sorularýna cevap bulunamazken
Sevdiklerine ne denilecekti, hangi yalanla kandýrýlacaktý çocuðun
O masum yüzüne toprak atýlýrken
Bu ‘Kadýnlar Günü’nde, ellerinin kýnasý hala sýcak...

Rukiye Çelik 8 Mart 2022

Sosyal Medyada Paylaşın: