TUT ELİMDEN ERMENEK

-Maden Þehitlerimize-

Göl çalkalanýr göðsümde
Bentler parçalanýr böðrümde
Çýðlýk çýðlýða bir bebek
Gözlerim balçýkla sývanýyor
Ýçimde sular yanýyor
Tut elimden Ermenek.

Bacalar karanlýk
Ölüm dediðin bir anlýk
Kömürde yanarken ekmek
Ýçimde balçýk yüzüyor
Tenimden can süzüyor
Tut elimden Ermenek.


Ölüm kustu dehlizler
Yosun tuttu bedenler
Aðladý her yürek
Gündüzler gece oldu
Beklemek öyle zordu
Tut elimden Ermenek.


Yanarken bir bir yürekler
Kül rengine döner hüzünler
Yýldýzlar sarp yerlere düþer
Savrulurken sarý yaprak
Sararken kara toprak
Tut elimden Ermenek.

06.03.2022
Durmuþ Ali ÖZBEK

Sosyal Medyada Paylaşın: