ANKARA

[

Ýþte burada baþlýyorum yaþamaya,
Bir gecenin sonunda doðan günün ýþýklý yüzünde bulduðum
Nokta kadar umutla,
Dört kiþilik bir bankta,
Elimde yine bir sigara,
Karþýmda ürkek,maðrur,gururlu Ankara,
Bir yaz sabahýydý uyandýðým aylardan temmuz olmalýydý hatýrladýðým,
Ama o kadar büyük bir sýzý vardýki içimde
Hani Aralýk deseler inanýrdým...

Ankaranýn bana gülen güleç yüzüyle baþladým sabaha,
Kuþlarýn cývýltýsýnda yaþadým temmuzun iç yakan sýcaðýný,
Yaz diyordu Ankara
Öyle yaz ki,yazýlmasýn bir daha alnýna benim gibi kara.
Acýt içini,dök satýrlara..
Korkma yazacaklarýndan,yazdýklarýnýn sana ait olmasýndan korkma Boðazýna düðümlediðin sözlerinden utanma..
Durma karala,kopsun parmaklarýn ama usanma
Ve unutma sayfalarca karaladýðýn sensin aslýnda!
Utanma hayata yaralý baþlamaktan,yarým kalmaktan korkma...

Diren;öyle diren,öyle tutun ki hayata,öyle manevralar yaptýr ki bana,ben koca Ankara hayran oluyum dik baþlý tavrýna...

Ankara,adý karalara bulanmýþ,asi ruhlu yaramaz çocuk.
Elinde yarým kalmýþ yavan ekmeði,ceplerinde þeker jelatinleri...

Adýmý yüklemiþti ona bu karalarý
Yoksa
Karalarmý baðlamýþtý adý kara ruhu asil genç delikanlý,
Annesinin koynunda uyuttuðu utangaç kýz çocuðu...

Ruhu darbelere tutulmuþ,koynunda bir aþkýn acý hatýralarý,
Ýki eli kanda sevadaya susamýþ,yorulmadan tutunmuþ sevdaya,
Yarým kalmýþ bir hayat aslýnda Ankara...
Sevdalar basmýþ baðrýna zamanýnda.
Yetmiþ yetinmiþde aslýnda ama yetiþememiþ arsýz ruhlu,ihanet kokulu sevdalara.
Kokusu burnunda þehrin,
Sabaha uyanmýþ gözleri mahrur bir çocuk tadýnda.
Küsmüþ kimse bilmeden küsmüþ sevadalýlarýna,
Öyle incinmiþki üstünde taþýyamadýðý resmiyetiyle dönmüþ sýrtýný üstünde yeþeren sevdalý insancýklarýna..


Ýþte böyle Ankara !
Sabahýn kuþluk vakti,
Elimde bir sigara,
Dört kiþilik bir bankta,
Sen ve ben baþbayýz Ankara...


maVimAsaL
Sosyal Medyada Paylaşın: