İKİ KİŞİLİK MASA

Ýki kiþilik bir masada,
Karþýlýklý kahve içiþimiz
Sen yudumlarken kahveni
Ben uzun uzun dalardým gözlerine
Sen bana gülerek anlattýðýnda
Ben birkez daha aþýk olurdum sana
Elini tutamazdým mesala utanýrdým
Bir türlü cesaret edemezdim
Konuþurken bile konuþamazdým
Hep susardým ben, sadece sana bakardým.
Senin konuþman bittiðinde
Neden konuþmuyorsun sorusunu sorardýn
En içten bir nefesle kekelemeye baþlardým
Cevap veremezdin yüzüm kýzarýr
Baþýmý eðerdim önüme
Ufacýk bir tebbessüm le gülerdim sana
Ben gülerken sende bana gülerdin
Sen gülünce ben birkez daha aþýk olurdum
Ansýzýn saate bakardýn
Nasýl zaman geçtiðini anlamazdýk
Sen tedirgin ve endiþeli bir þekilde
Gitmem gerekiyor der giderdin
Hiç gitmeni istemezdim ben
Ama sanada gitme diyemiyordum oysa
Vedalaþma vaktimiz gelmiþti
Sen masadan kalktýðýnda ben tek kalmýþtým
Öyle bir mutluydum ki
Tarifi olmayan bir mutluluk
O günden sonra hiç mutlu olmadým
Ýlk mutluðumun masasýnda
Tek ve yanlýz baþýma kendimleyim
Bir gün mutlaka gelceksin umuduyla bekledim
Ama sen gelmedin
Tek kaldýðým masada boþ kalan sandelye
Sen gittiðin günden beri hiç dolmadý
Artýk benimde gitmem vakti Hoþçakalýn

ÞAÝR_MEMOO





Sosyal Medyada Paylaşın: