İŞÇİ KADINLAR

ÝÞÇÝ KADINLAR

Herkes mýþýl mýþýl uykusundan uyurken
Ay bile veda etmemiþken geceye,
Ardý ardýna çalar kurulu saat.
Henüz yeni yeni filiz verirken umutlarý,
Uyanýrlar uykularýnýn en derinininden,
Yemyeþil bir rüyanýn, tam da orta yerinden.
Kör karanlýklarda kalkar kadýn iþçiler;
Kimisi tarým iþçisi,
Kimisi gündelikçi...
Tutsa da dizlerinin romatizma sýzýsý,
Tükense de dirençleri,
Bir yevmiye bir yevmiyedir diye,
Yola revan olurlar yaþlýsý genci.
Sabahýn ayazýnda çiy düþerken kirpiklerine,
Hayalinde akþamki sofrayý döþer.
Duyunca ýrgat baþýnýn sesini,
Dilinden ince bir kahýr düþer.
Bazen çok acýmasýzdýr hayat,
Belki yuvasýna kavuþmak nasip olmaz,
Bir yol kenarýna cansýz bedeni düþer,
Üç çocuklu Ayþe’nin.

Handan Uçak Tunca
Sosyal Medyada Paylaşın: