AZ DÜŞÜN

AZ DÜÞÜN
Yusuf Yýlmaz


Sigaramýn dumanýný ciðerime çektim.
Ýçimdeki sessiz çýðlýklarýn
Ciðerimi nasýl delip geçtiðini hissetim!
Alýþamadým, alýþamýyorum;
Yüreðimi niye bu kadar zorladým, bilemiyorum.
Hadi çýk bakalým bu kabustan.
Deðil mi ki
Yürekler ayný
Ayný hava
Ayný güneþ, ayný su,
Ayný yaðmur, ayný rüzgar…
Her þey ortak.
Fakat anlamýyorum
Ýnsanlar arasýnda bu kadar uçurum neden?
Ayný tasa, ayný vatan, ayný kader…
O zaman
Bu maske, bu riya, bu rol niye?
Düþ, umut, sevinç ayný,
Ayný tasa,
Ayný Allaha uzanan ellerimiz,
Dualarýmýz, yalvarýþlarýmýz ayný yere.
Fakat neden?
Bakýþlarýmýzla cezalandýrýyoruz bir birimizi?
Birazcýk düþünsek
Belki her þey düzelecek.
Ýnce ince sevmeli insan:
Kýrýp dökmeden
Sabah güneþi gibi tebessüm ederekten
Zaman geri gelmeyecekken.
Ucuza tüketmeyelim geri kalan ömrümüzü
Hayat bu kadar güzelken.







Sosyal Medyada Paylaşın: