Kirpiðinin ucunda asýlý, hayatýn rezilliði,
Kabuk baðlamaz içinde yara, yýllar var ezildiði.
Dudaðýnda eðreti þuh gülüþ, gözler yaþayan ölü,
Salýna salýna, bir edayla, yürür kaldýrým gülü.
Çirkefin acýmasýz aðýna, kimler düþürdü seni,
Etin diþe þehvet, çakallar aç, doymaz yerde tenini.
Mahkumsun bu hayata ,çaren yok, herkes der ki bahane!
Yüzün gülerken, ruhun aðlarmýþ, kim umursar? Kime ne?
Çekilir dar aðacýna namus, namussuz tarafýndan,
Çoktan asýlmýþ boynuna yafta, utanýrsýn safýndan.
Ah! Kaldýrýmlarýn solgun gülü, buna dayanmalýsýn,
Soru/yorum, insanlýk mý? Yok/say, sen mi utanmalýsýn?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.