Ne geceler þer âb’la yatýp
Kaç sabahlar günle devrana kalktým.
Baktým,
Þafaktan guruba
Sonludan sonsuza…
Ne güneþte hile sezdim
Ne rüzgâr bir yapraðý es geçti.
Taþ duvarda yapayalnýz bir çiçek
Güzelliðini sermiþti mutluca
Herkese gülümsedi…
Ve insanlar,
Ývecen donuk küskün hýrçýn telaþlý…
Tek tek peþlerinden baktým,
Her kiþi kendiyle yürüyordu yolunda
Ýnsanlýðýmla hesaplaþtým.
Nevzat ERKOL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.