Satýr aralarýna sýkýþtý bütün özlemlerim; öznesi yitmiþ her cümleye hayýflanýyorum bu yüzden. Anladým ki, enkazda kaldým son depremde. Iþýklarý sönük bir þehrin ayazýnda, yürüyorum þimdi bir baþýma. Dilime pelesenk oldu hep ayný þarkýlar “Tövbe ettim, tutamadým sözümü” “Gel bahtýmýn kar beyazý”
Terk edilmiþ bir çocuðun ahrazlýðýný taþýyorum ensemde. Çýðlýk çýðlýða susturdum avazýmý! Nihayet öldü kalbimin martýlarý. Son umudumu da prangaladýðýmdan beri bu vedaya, içimde rehin býraktýðýn bütün kuþlarýn kanadý kýrýldý. Yalnýzlýðýma çarpa çarpa dolaþýyorum gölgem ile; sesimde çarmýha gerilmiþ yüreðimin acýsý, s/özümde ummana d/evrilmiþ bir nedamet utancý var. Ülkeleri gezse de ayaklarým, kalbime mýhlanmýþ destansý bir sancý var.
Kuduran denizler, duruldu bu son seferde, yanaþamaz limanýma hiçbir gemi. Bir bir asýldý çehreme ihanetin aynalarý, bütün suçlular tanýr kendini benim yüzümde; çünkü, sükutum boðuldu sabýr gergefinde! Belki savrulursun diye bir toz zerresi gibi, kurak topraklara yazmýþtým hazin gidiþini! Kalýcý bir hasar misali, yinede büyür durursun heybemde. Hüzün kovaný d/olmuþ yüreðime, sýzmaz artýk bir tek cemre. ‘Susmaz’ deme figaným. Sustururum! Gömülürüm sessizliðime, seni baðýra çaðýra bir daha yazmaz hicraným. Gün gelir adýný bile unuturum!
Tahrip edilmiþ bir taþ yýðýný þimdi yüreðim, duygularým hep yara bere! Hiçbir ayrýlýk masum deðil gözümde. Soldu gönlümün kehanet baharlarý, onulmaz bir dert gibi geçer adým þiirlerde. Kaç niteliksiz ayrýlýða esir býrakabilirim ki kalbimi; daha kaç çaparýzdan geçer kaderim, bilmem amma; almadan beni benden bu azap; Eyüp’ün sabrýna talibim Ya Rabb!
Köln Bir Mart 2022
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kevser BAYSAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.