Çalýnmýþ hayatlardan arta kalan fýrtýna, Saldýrýr pervasýzca gönül denen rýhtýma, Zir-ü zeber den kalan bu talihsiz bahtýna, Kâr diye arta kalan ancak zülümdür bana.
Dermanlar çaresize, ayrýlýða yok ilaç, Daðýlan duygularým sanki usta bir hallaç, Bu gönül viranedir ol maþukuna muhtaç, Yaþadýðým hayatlar sanki ölümdür bana.
Aðlasam da nafile geçti ömrümün çoðu, Günlerim hep giryandýr, gözlerimdeki buðu Umut vermedi bana ne batý, nede doðu. Yüklendiðim her sevda sanki cürümdür bana.
Atila Yalçýnkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Atila yalçınkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.