AŞIĞIM

Elimde kaðýt kalem, gün uzaklarda
Ve ben yalnýzým
Yarýn yaný baþýmda
Sensizlikte yarým
Yarýn çok uzak bana
Seni düþünüyorum yalnýzlýðýmda
Seni yazmak istiyorum, bir ceylan gibi seni
Dað çiçeðini koklamak gibi, seni
Türkmen dilberi
Aklýmda sadece sen, sen, sen
Ve uyuya kalýyorum düþünürken seni.

Gözlerimi açtýðýmda uyanýyorum uzaklarda
Alevli bir çölün yakýcý asümanýnda
Uçuyorum ak kanatlarýmla
Uçtuðumu görüyorum bihuþ
Süzülürken gökyüzünde
Seni arýyorum her yerde
Arýyor, arýyor, arýyorum
Konuyorum bir dala
Olmuþum ak kanatlý bir kuþ.
Incecik dalýn üzerinde
Seni düþünüyorum yine
Bir kuþ aklýyla
Seni seni seni
Türkmen dilberi
Ve uyuya kalýyorum
Düþünürken seni.

Açtýðýmda gözlerimi
Heyecanla evimize gidiyorum
Yürüyorum bir insan gibi
Evimiz ki, ikimizin aþk evi
Içeri giriyor, bakýnýyorum
Bir türlü bulamýyorum seni
Hýçkýrarak aðlýyorum gizli gizli
Elime bir kaðýt kalem alýyorum
Ve seni yazmak istiyorum
Bir ceylan gibi seni
Dað çiçeðini koklamak gibi, seni
Türkmen dilberi
Seni seni seni
Ve uyuya kalýyorum düþünürken seni.

Ben sana aþýk bir insan olarak rüya gördüm
Rüyamda bir kuþ olduðumu gördüm
Sana aþýk olan.
Ben sana aþýk bir kuþ olarak rüya gördüm
Rüyamda insan olduðumu gördüm
Sana aþýk olan.
Ben insanmýyým, kuþmuyum?
Varmý anlayan?
Hadi gel iþin içinden çýk,
Ama biliyorum ki aþýðým.
Hemde bal gibi aþýðým,
Aþýðým aþýk.

ÜMIT NADIR ESIRCI
14:12;2019



Sosyal Medyada Paylaşın: