Mecalimi yolüstü bir konaklama tesisin en ücra köþesine býrakýp kalkan otobüse yalnýz baþýma bindim aðzýmý býçak açmazdý eskiden dilim artýk keskin býçaklar gibi
Sabýr meyvesinin kabuðunu soyup yedim bitirdim bir çýrpýda hayrý murat eden kalbimin gözleri oyup yedirdim bitirttim kapýmdaki çakallara kalmadý hiç azýðým
Hucüm emri almýþ neferler taaruza geçti bir yolu olmalý yolu nihayete erdirmenin acizim lakin bilinki bu aciz ser’inden geçti gayrý yeridir aðýz tadýyla delirmenin aklýmýn odalarýnda bu kaçýncý karavana
Sosyal Medyada Paylaşın:
ibrahim ateş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.