çapkýnca baþladý her þey bakýþlar o bakýþ diller tatlý naðmeler þirinlikler endam iþin baþlangýcý hep ayný
bir çiçek gül kokar kadýn altýn damlasý kokar biraz topalak ezmesi biraz kýrnafil akýl uçup gider bir yerlere baþtan çýkarmaz mý çapkýnlýk yapsaydý kadýn
Âdem er bir rüzgar bir deprem meltem baþlar her þey kasýrga olup giderler erkenden yapraklarý da gülün kokusu da gülün çünkü dilleri olmuþtu diken diken
bir zaman oldu Âdem oldu “adam”
nice zamandýr düþekoyardý puf pamuklara iniþi yumuþakça inerdi tüyden yeðni nerden bilecekti Âdem derin idi eni sonu sýrtý yere geldi anladý anlamasýna Havva’sý deðildi Âdem’in baþka bir madamdý madam
Âdem sonunda olmuþtu adam
1 aralýk 2007 Denizli
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet necip özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.