Kara denizin kara sevdasýnda Denizi kara sevdamý sensiz düþünmedim Dik durdum Her þeye göðsümü siper ettim,seni severken Kendime bile dar gelirken hayatým Herkese merhametimden yer verdim Yalnýz kaldýðýmda En kýzgýn tahammülsüz olduðum anlarda Seni düþünmek bile yetti bana
Vefasýzlara inat Ýçimdeki sevinç yüzüme yansýdý Bazen aðladým,bazen de güldüm Ýsyankar olmadým Her þeye raðmen sevdim seni
Güçlüydüm,inançlýydým Aþamayacaðým hiçbir zorluk yoktu Sen elimi tuttuðunda,titredim Patlamaya hazýr bomba gibi hissetim kendimi Yüreðimin menzili sendin O menzile ulaþmak için Önüme çýkan her þeyi yok ettim Erittim, kül ettim
Sevdaný anlatacak kelime bulamadým Karadeniz gibi dalgalandým Kara Sevdamý,sýðdýramadým þiirlerime Hiçbir cümle bu kadar derin olmadý Yorulmadým seni severken Her gün yenilendim, çoðaldým Ölümü düþünmedim Çünkü Ölmezliðin ta kendisi sendin yüreðimde 🐋🐋🐋🐋 Sosyal Medyada Paylaşın:
PAMUKŞEKERİM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.