ÖZGÜRLÜĞE UZANMAK
Bu topraklarda filizlendi özgürlük tohumlarý
Sevgi katarlarý geçerdi gönlümüzün orta yerinden
Iþýl ýþýl, masmaviydi gözleri özgürlüðün
Esaretin boynu bu coðrafyada vuruldu
Namlular hürriyete dönmezdi yüzünü
Kan ve kin karýþmazdý türkülere
Öfkeler kusulmazdý orta yere
Ýnsanlar eceliyle düþerdi topraðýn kara baðrýna
Özgürlüðe halaylar çekilirdi meydanlarda
Çýnar gibi serpilirdi, büyürdü düþünceler
Kelimeler özgürce dolaþýrdý lügatlerde
Havada asýlý kalýrdý balyoz yumruklar
Gözbebeklerimizde büyürdü yarýna dair düþler
Acý ve gözyaþý katýlmazdý hayat aþýna
Demir yumruklarýn gölgesi düþmezdi
Barýþ ve özgürlüðün yamaçlarýna
Tavþanlara maskara edilmezdi diþleri sökülen aslan
Ölüm kurþun olup yaðmazdý üzerimize
En güvenli sýðýnaðýmýzdý özgürlük limaný
Zemheri gecelerinde içimizi ýsýtan ateþti
Karanlýk gecelerimize doðan dolunaydý
Hipodromlarý dar eden genç bir kýsraktý
Bulutlara kanat çýrpan bir kartaldý uçsuz bucaksýz göklerde
Aþktý, emekti, huzurdu, gerçeðin ta kendisiydi
Tökezlediðimizde elimizden tutandý özgürlük
Dertlere sabýr, açlara ekmek, yolunu kaybedenlere yoldaþtý
Çöllerin orta yerinde susamýþlara soðuk bir pýnardý
Ýnce belli bardaklarda içtiðimiz demli bir keyif çayýydý besbelli
Günahkâr yüreklerde af umuduydu
Yürek yangýnlarýna serpilen bengisu hükmünde suydu
Kýzgýn çöl sýcaklarýnda yüzümüzü okþayan ýlýk bir rüzgârdý
Kerem’in Aslý’ya, Mecnun’un Leyla’ya aþkýydý özgürlük
Özgürlük, rüzgârýn insafýna terkedilmiþ bir kum yazýsýdýr þimdi
Suya yazýlmýþ bir slogandýr meydanýný arayan
Mahkûmlarýn dilinde bir umut türküsüdür
Tutsak duygularýmýza panzehirdir
Kerkük hoyratlarýnda bir hüzün köpüðüdür
Kafeste gökleri özleyen kuþ, akvaryumda deniz balýðýdýr
Düþüncelerin kaný, duygularýn en hasýdýr
Hayaliyle avunduðumuz yarýnlarýmýzýn hülyasýdýr
M.NÝHAT MALKOÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.