- "Sen hiç deniz gördün mü anne?" Dedi çocuk annesine. Mavi göðe yükselen gri duvarlar arasýnda geçen bir çocukluða, Gün geçtikçe çoðalan yýllara sair kupkuru bir yalnýzlýða dair, En acý, En yýkýcý, En can alýcý soruydu bu aslýnda... - "Gördüm yavrum..." - "Deniz neye benzer ben bilmiyorum..." - "Masmavidir, sonsuzdur deniz, Sonsuz maviliðiyle özgürdür deniz. Özgürlüðün kýymetini bilmeyenler için, Yalnýzca mavi bir sudur deniz..." ... Bakakaldý annesinin gözlerine öylece... Annesinin gözlerinin maviliðinde, Sonsuzluðu gördü çocuk. Annesinin mavi gözlerinde, Denizin ta kendisini gördü çocuk. Mavi gözlerini yöneltti mavi göðe... Mavi gökte uçan bir kuþun kanadýnda Hiç sahip olamadýðý özgürlüðü gördü çocuk...
Sosyal Medyada Paylaşın:
SERAY ANIL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.