HABERSİZ

her þeyden habersiz geldim bu dünyaya.
hayatýn benden götüreceklerinin farkýnda deðildim.
ama herkes için tatlý bir gülümsemeydim.
parçalanýrcasýna aðlayan bir bebektim.
sevdadan,
seni yaþamaktan habersizdim.

yavaþ yavaþ,
düþekalka büyümeye,
yaþýtlarýmla evcilik oynamaya baþladým.
ne güzeldi deðil mi evcilik oyunlarý?
yok yok.
onlar da acý verirdi bana.
çünkü o da senin gibi yalandý ve biterdi.

þimdi ne deðiþti eskiye göre?
yürekleri daðlayan sevdalarla,
sevdalarý sýmsýký saran þarkýlarla,
en derin þarkýlarý da yaþayan hayatla
tanýþtým mý dersin?
yaþamayý öðrendim mi dersin?

öðrenemedim.
öðrenemedim sevgini yüreðimde saklamayý.
öðrenemedim seni yaþamayý,
rüzgarlara anlatmayý,
karþýlýðý olmayan sevgimi öðrenemedim.

sevip de sevilmemek nedir bilir misin?
ufuklara her baktýðýnda geceyi,
geceye her baktýðýnda ise seni görmek,
her gece sabaha kadar yýldýzlardan seni dilemek,
onlarýn hepsini umutlarýn olarak görmek,
sonra da...
seni geceye,
parlayan her yýldýza haykýrmak,
haykýrýþlarýný gökyüzüne sýðdýramamak
ve sevdaný gözyaþlarýnla tüketmek.
iþte budur sevip de sevilmemek.

ölesiye sevilmek,
Leyla ile Mecnun aþký nasýldýr acaba?
habersiz geldim,habersiz gidiyorum.
kuþlara fýsýldýyorum ki..
söylesinler sana tükenen umutlarý,
senin için yazýlan her mýsrayý,
seninle baþlayýp seninle biten her günü,
biçare sevdayý,
yaþamdan habersiz seni
sana söylesinler.

Sosyal Medyada Paylaşın: