Dünyanýn orta yeri Bir kara kýta, Bir kara kýtlýkta Bir kara çocuk, Çocuðun ellerinde Bir kara meme, Bir kuru gövdede Bir yara meme.
Aðzýndaki tadý sevmese de Midesine o memeden Damlayan kana sevinir, Sarýlýr yaþamaya Açlýðýn inadýna, Günlerdir uzak durur Damaðý süt tadýna.
Dünyanýn orta yerinde Bir kara anne, Aldýrýþ etmeden Memesindeki acýya, Çocuðun kara yüzünden Karasinekleri kovar Dermansýz elleriyle.
Gücü olsa o elleri Gökyüzüne kaldýracak Ve dünyanýn ortasýndan Evrene saldýracak —Açým ben aç! Kan içiyor mememden Benim kömür karasý yavrum, Daha yaþým kaç!
Barýþ Çelimli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Barış Çelimli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.