Veda

VEDA

Yine, vedadan sonra izin kaldý yanýmda,
Zaman güçlü esse de, sanmam ki süpürecek.
Bildik kelimelerle vedalaþtýk anýnda,
Ýnkâr etsen de gülüm, sevgi hâlâ sürecek.

Vedaya sebep sözler uçar gider, öylece,
Kâlbe yenen oklarsa, kalýrlar senelerce.
Küstürdü mü sanýrsýn o öfkeli sözlerin?
Kolayca kopar mý ki, sevgi kökü çok derin?

Aþk, bakýþla yeþerdi, eylülün onbeþinde,
Ne kadar da nazlýydýn, hep koþturttun peþinde.
Gün oldu bahar geldi, boy attý çýnar gibi,
Muhteþem zirvesiyle görünmez oldu dibi.

Kem sözlere, gözlere yenildik de mi bilmem,
Kaç kez düþtük yüksekten, ufalandýk toz gibi.
Kollarýnda yaþarken, sanýrdým ki hiç ölmem,
Bir bakmýþýz yerdeyiz, meðer yakýnmýþ dibi.

Veda aþka aradýr, biraz soluklanmadýr,
Veda kýrýcýysa da, buluþmalar ammadýr.
Bu kaçýncý ayrýlýk, bu kaçýncý kavuþma?
Tadýný çýkaralým, yârim fazla konuþma!

17.10.2018

Mehmet Semercio
Sosyal Medyada Paylaşın: