Karanlıktan aydınlığa

Karanlýktan aydýnlýða

Her yer karanlýk,
Derin denizlerde gibi,
Hiç bir þey görülmüyor,
Gözlerimde ince bir tül perde var gibi.


Kalbim sýkýþýyor,
Yüksek daðlarda gibi,
Nefes alamýyorum,
Aðzým kapalý gibi

Paramparça olmuþum,
Yükseklerden düþmüþüm gibi,
Toz, duman gibi savrulmuþum,
Yanmýþ kul olmuþum gibi.

Duyamýyorum,
Kulaðýmý ince bir zar kaplamýþ gibi,
Anlamýyorum,
Taþ olmuþ gibi.

Ruhum hapiste,
Karanlýktan alýnmýþ bir parçayla sarýlmýþ gibi,
Çýkýþ yok, neredeyse düþeceðim,
Sanki kýldan bir yolda gibi.

Çabalýyorum,
Kötü bir düþte gibi,
Bir adým atamýyorum,
Gücüm tükenmiþ gibi.

Küçücük bir adým atabilsem,
Tül perdeyi yirtacam gibi,
Kulaðýmdaki ince zarý delecem gibi,
Çýkýþ yolunu bulacam gibi.

Aklýmý, kalbimi zorluyorum,
O küçücük adýmý atacam gibi,
Tül perdeyi, ince zarý aþacam gibi,
Büyük gerçeði görecem gibi.

Ah her yer aydýnlýk,
Gökyüzünde gibi,
Net görüyorum,
Tül perdeyi yýrtmýþ gibi.

Düþmüyorum,
Uçar gibi,
Ruhum karanlýk parçayý yýrtmýþ,
Sonsuz bir yola girmiþ gibi.

Kalbim mutlulukta,
Allah’la birlikte,
Kulaklarým hakký iþitmekte,
Ýnce zar gitmiþ gibi.

Tüm mesele, tüm mesele,
Küçücük bir adým atmakmýþ,
Ýncecik zarý delmekmiþ,
Böylece büyük hakikati, mutluluðu bulmakmýþ.

Kerim Harmanda
(Tarih: 2022-01-19)

Sosyal Medyada Paylaşın: