Zamanın Çağırdığı

Zamanýn Çaðýrdýðý

hayatý arzulara gömen insan, kayýp zamaný gýdýklayacak elbet
sen, ey küfesini kuyulara daldýran fani, ayaza düþmüþ dallarýnla
sakit yanlarýn gördün mü? vakti bekleyen gecikme sandýðýn
sancýlý dava kuvvetindesin ya da bir inci avcýsý münasipliðinde
acýya kadar bütün aðýtlarýn kader aranýlan deniz olabilme
arzusunda olan “insan, kirli bir ýrmaktýr”* oysa yaþadýðýn.

asýl þerefin hakký var, dünya yüklü ölüm esrikliði için
üzüntü kumbarasýna atýlan akçeli saatlerin bu kadar oysa
sonrasýzlýðýn üzüncü ve istenmeyen bitimsizliðin zamaný
kamburunu çýkaracak ve arada mýrýldanan mutluluðun sanacak
tebelleþ olan kuytu yanýna aksine gerçeðin yalýmý pek yeðin
toplanan cem çok neþeli amma mekanýn lümpeni oldukça yalýn.

arzularý sýrlayan hep gelgeç istek oysa sevinç, utançlar taþýmakta
nefislerini bulan bedenler hora tepip hep ipsizlik eðlencesinde
acýnýn keskinleþtirdiði insanlar kader, tumturaklý anlatý iddiasýnda
itidali noktasýnda yüreðe dokunan en ücra noktasýnca mümkündür
tözler ve süreçler vardýr nurtopu gibi cici bir doðum dedikleri
hiç susmayan lafazanlar yanýnda dipsizlik kördüðüm ne acý.

bulunacak ifþa, cambaza bak hele cambaza þark kurnazlýðý mý?

* Nietzsche

Ýlkay COÞKUN
21.02.2022
Sosyal Medyada Paylaşın: