İçerdekiler

Bir þiir yazmak geldi içimden
Gecenin yarýsýnda oturdum daktilomun baþýna
Birkaç saati ellerim tuþlarda hareketsizce geçirdim
Kahvemden koca bir yudum daha aldým
Ve derin bir nefes çektim sigaradan
Duvardaki tabloya takýldý gözlerim
Sonra kenardaki kitaplara kaydý
Yine saatler geçti
Ama bir türlü ilk heceyi çýkartamadým
Sýrlanmýþtý tüm kâinat
Gizemli pusun ardýna
Kahvem soðudu
Sigaram kendi kendine söndü
“Galiba yaþamam gerekli” dedim kendi kendime
Soluðu dýþarda aldým böylece
Yürüdüm saatlerce
Minareden ezan sesi yükseliyordu
Yollarda ihtiyarlar
Gördüklerine selam verip
(ki bu alýþkanlýk artýk neredeyse onlarda kaldý)
Aðýr aðýr
Çoðalarak arþýnlýyorlardý caminin yolunu
Karanlýðýn içinden ezan sesi yankýlanýyordu ufuklara
Yürümeye devam ettim usulca
Sabahyýldýzýnýn ardýndan
Tepelerin ardý kýzýllaþmaya baþladýðýnda
Sahilde aldým soluðu
Gün hareketlenmeye baþlamýþtý
Sabahýn ilk saatlerinde
Minibüsler servise çoktan çýkmýþ
Duraklarda, yollarda tek tük insanlar
Yürümeye devam ettim öylece
Biraz da kalabalýða yakýn yerlere çevirdim rotayý
Fýrýnlarýn önünden geçerken
Ekmeðin kokusu yayýlýyordu
açýk duran kapýnýn aralýðýndan
Gözleri uyku mahmuru simitçiler
tezgâhlarýný hazýr etmiþlerdi
Bir simit aldým sabahýn o ilk saatlerinde
Sýcacýk ve mis gibi
Yeni açýlmýþ çayhaneden içeri girdim
Çaycýnýn gözleri de simitçi gibi mahmurdu
Alacakaranlýðýn içinde
Ýnsanlar ekmek parasý peþinde
Yeni haþlanmýþ çayýn kokusu vardý her yerde
Kenara yakýn bir masaya oturdum
“Çayý yeni haþladým
Birkaç dakikaya demini alýr abi” dedi
Bekledim. Zaten hayatýma yer edinmiþ bir sýfattý
Beklemek.
“Bekledim”
Gözlerim sefere baþlamýþ motor
ve vapurlarda bekledim
Kese kâðýdýna sarýlý simidin kokusuyla
Çaycý birazdan çayla çýkageldi
Kokusu fevkaladenin fevkinde
Bildiðin mis
Ýlk yudumda
Damaðýmdaki tat
Aldý götürdü beni
Karadeniz’in zirvelerine
Çayýn demini hissettim
Çay toplayan kadýnlarý gözledim
Ve çuval çuval taþýnan filizleri
Yeþilin nasýl bu denli muhteþem
bir lezzete dönüþtüðünü de seyrettim
Yan masaya gelenler döndürdü beni çayhaneye
Simidi katýk ettim bir çaya
Peþine gelen çaya da bir sigara
Aydýnlýða evrilmiþ olan semanýn altýnda
Kalabalýklaþtý sokak
Gidip gelenler var iþte
Çocuklar okul çantalarýný omuzlamýþlar
Gözleri mahmurdan da mahmur
Yanlarýnda analarý
Kalktým usulca
Ýskeleden bindim bilmediðim bir vapura
Nere varsa istikamette
Biraz da deniz havasý gerekli güne
Vapurdan indiðimde bilmediðim sokaklara saptým
Parke taþlý yollarý arþýnlamaya baþladým
Etrafým alçak eski binalarla kaplý
Bakkal kapýnýn önünde çayýný yudumluyor
Kýraathane önünde birkaç ihtiyar oturuyor
Kapýlar açýlýp kapanýyor
Kiminden öðrenciler fýrlýyor dýþarý
Kiminden iþe gidenler
Unuttuðu bir þeyi söylemek için cama koþan
kadýnlar da var pencerelerde
Sofra örtüsünü silkeleyenler de
Arþýnlýyorum parke taþlý sokaklarý
Vakit neredeyse akþama yanaþmalý
Simit çayýn ardýndan
Lokma geçmedi boðazýmdan
Lokanta cama asmýþ yazý
“çorba, pilav üstü on lira”
Daldým içeri
Çorba peþine pilav üstünü götürdüm
Ýþte o zaman anladým
Ýyi de acýkmýþým
Dolandým durdum bilmediðim saatler boyu
Eve dönüp uyumak geldi içimden
Bilmediðim yerlerden geriye dönmek vardý þimdi de
Caymadým. Yürüdüm yine o parke taþlarda
Kalabalýk sokaklara kavuþtu yolum
Belki de caddedir
Ýskeleye kavuþtum yine
Motorlarda Üsküdar ve Kadýköy vardý sadece
Üsküdar motoruna attým kapaðý
Adýný tam okuyamadým
Turgut Reis mi neydi
Üst kata çýkýp oturdum en arkaya
Bir de kâðýt helva aldým
Ve biraz sonra baþka birinden bir düzine kalem
Evdeki kalemler yetmezmiþ gibi
Ýndikten sonra
Yürüdüm Harem’e kadar
Eve attýðýmda kendimi
Karasular inmiþti ayaklarýma
Bütün günün fazlasýný dolaþmýþtým ne de olsa
Yine oturdum daktilonun baþýna
Son canhýraþ
Birkaç tuþa bastým koltuðun kenarýndan
Yýðýlýp kalmýþým oracýða
Þiir yazmak istedim
Sayfalar dolusu karalansýn satýrlar
Yaþanmýþlýk olmayýnca
Karalanmýyormuþ akýldan öyle
Aklamaya çalýþtýk kendimizce
Ýþte hepsi bu kadar
06.02.2015
0120
25
Sosyal Medyada Paylaşın: