yýllar örtü olur, örter anýlarýn üstünü kaç kez çeksende çizgiyi maziye silemezsin yaþanýlanlarý engelleyemezsin rüyalarý bazen kendinden bile sakladýklarýn sabitlenir aklýna rahatsýz eder, kurcalar zihnini... bilirsin ama, sonu yoktur asla olmayacak bir umut hiç gelmeyecek günler... garip bir çýkmaz ne az ilerisini ne de bastýðýn yeri görmeden yürümek gibi geliþine yaþamaktýr bu ne bir çaba var umut için ne de unutmaya yönelik... hem o yokmuþ gibi davranmak hem de onun varlýðýyla yaþamak sevmek ama kendinden bile gizleyerek... sonu olmadýðýný bilerek ve her þeye raðmen gülümsemek olduðu gibi yaþamak fazla düþünüp kurcalamadan...
ilkay þebnem kadýoðlu (2oo7)
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilkayseb Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.