GÖNÜLDEN GÖRÜNEN
Dünyada nefsi ile zengin olan gafil kalýr
Nefsini ilim ile tezkiye edip,
Ýhlas ile önce kendi gönlüne giren,
Gönül bahçesini Rýza ile yeserten,
Vuslatta gönlünde beslediði ile kazanýr,
Gönlüne ektiðin dilinden damlar,
Dil konusmazsa hâl ile akar,
Görünen kiþinin aynasýdýr bilmez
Ya kusur arar, yada Rýza ile bakar,,
Hâl bu ya, noksanda olsa,
Ýnsan sonuçta,
Noksaný,doksan eden dil zararda
Bilmez konuþur, kendi halini unutur,
Kapatýr gönül perdesini,
Bilmez,görmez gerçeði
Noksani görüp kapatýrsa gönül
Haya eder, söylemeye,
Gönül kýrýlýr der, bekler,
Hakk ile Haktan geleni söyler
Dil gönülle demlenir,
Dost ile teveccühü vird edinir,
Teveccüh muhabbetle gönülde yer eder,
Dost baðýnda yetisenle cem-i muhabbet eder.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.