Bazen sadece
Öylece durup
Kendini dinlemelisin dedi.
Bir rüzgara dem vurupta
O uzak aþrýlarý yakýn eylerken...
Helali ferah bir toplumun
Küçük sýcak þöleninde
Dürmüþtü derdini.
Ýçini ferah tut Aslaným!
Ýnsan bazen sadece þükreylemeli.
Güneþ ki
Çalýþmalarý hoþa giden
Seyirlik bir tablonun en solunda
Belirdi onurla
Ýki elinle bile kapatamazken
Dökülürdü dilinden
Sabrýn nimetlerinde
Bu kuþaðýn emellerine
Derinden nefes alýr gibi
Sýkýca tutupta sözünde ederleri
Çiçekten tohuma
Gönülden aþka uzanan masallara
Sönerdi nefis!
Ümit etmek büyük bir erdemdi
Bilakis büyümeyi öðretirdi
Yaþananlara...
Ýþte belkide bu yüzdendi
Bi yerde uzun bir süre kalýnmamalýdýr
Aklýn karý
Zikrin firarý nasipse yol daima elzemdi
Merak etme
Bilmediðin bi yerlerde
Kapýlar özenle çalýndýlar
Göðe kondurulan dualara
Kimini tutan gözler
Kimine kurutulan gül dikenlerinde
Lakin yine
Hangi zamanýn sesinde duyuldu
Hangi mekanýn ortasýna açýldý
Asla bilinmiyordu
Tek bilinen þey var dedi
Azimden çatýlan kaþlarýnda
Karmakarýþýklýðýnda þu tufana
Dimdik er duran
Kadere yön veren bekleyiþlerindir!