TEKRARDAN

Sokak lambasýnýn verdiði ýþýk kadar olamadým
Söyleyin ne olur gökyüzü sadece bana mý karanlýk ?

Küçükken güvercinleri izler dururdum,
Kýskanýrdým onlarý,
Uçmalarý beni hem sevindirdi hem bir burukluk býrakýrdý
Aklým karýþýk havadaydý,
Oyunlarým tek özgürlük alanýmdý
Kolumda iðne yapýldýðýnda ölümden kurtulacaðým sanýrdým
Geçtiðinde hiç bir þey kalmadý dimi anne diye kýzgýn bir suratla baðýrýrdým
Ne zaman geçecekti bu hastalýk
Yýllarca kýsýtladý, farkýna varamadým

Ýçimde saf, iyi niyetli bazýlarýnýn dediði salaklýk devamlý yakamdaydý
Her bir þeyi yavaþ yavaþ farkýna varýrken çoktan geçmiþimi ellerimle kanatmýþým
Zaten kayýplarmýþ, hafýzamda kayýtladým
Ben hayallerle yaþadým gerçeðe sarýlýp
Ýnanmadýklarý çocuk sýfýra gelene kadar çölleri arþýnladý
Ruhuma býraktýklarý ýstýraplarý derin kuytulardan çýkardým
Hâlâ anlayamadým neden yýkýlmadýðý mý?
Bu yalnýzlýðýn amansýz aðýrlýðý
Dýþlanmýþlýðýn tekrardan baþlangýcý
Kazanamasam da yitirmedim insanlýðýmý




Sosyal Medyada Paylaşın: