Bu günün, Bana, Yani "biz"e dair Kýrýk dökük tüm þarkýlarý "SEN" yoksun diye Ýsyan bayraðýný diktiler gün’e Yüreðimin orta yerine Notalarý yanmýþ ken Tüm enstrümanlarýn Þimdi ben; Aziz Valentine’nin Trajik on dört þubat tenörü gibi Hangi perdeden ünlesem de Duysa cümle alem Dili lâl Suskusu celâl Katli helâl Piç acýlarýmý Hadi, Diyelim ki Sevgiyi bir güne sýðdýrdýk Eþyanýn tabiatýna aykýrý elbet Ama tut ki oldu! Cepte ki son metelikleri de Dikensiz, Kýzýl bir gonca gül için Anamal’in kâr kayýðýna bindirdik Düþ halinde, Yürek tahtýnda ki sevdiðimin Hayalinin karþýsýna dikiliverdim Bir daha Kuyruðu ve özgüveni dik tutarak Yaþ’ý yoksulluðu da unutarak Suzinak diline pelesenk olmuþ Bir ses Bir tad alsam ve Desem ki Sabahlarý birlikte uyanmaya "Sevilmene talibim" "Do" dan ve millattan önceki Sekizinci notadan haykýrsam Duyarmýsýn iç sesimi? Sessizlik utansa bir an Sence Hangi hüzzam’a olurum beste? Hani Bir daha En güvenli liman saysam seni Alýrmýsýn beni koynuna Güvenli koy’una? Bir daha Olmasam böyle paramparça Bir daha Kýrýlýp dökülmeden Bir daha Yerinden hiç sökülmese yüreðim Ýki kumru olup Þakýyýp ötsek telaþsýz Göðsümde ki korunaklý kafeste Yaþayýp gitsek iþte Aheste aheste... 14/15:Þubat:2022
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Karbeş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.