Ağlıyor; Kadın, Adam ve Çocuk
Kadýn; aðlýyor;
Baþýný yere gömercesine hýçkýra hýçkýra -belli ki sevgilisi-
Ve bir adam;
Hüznün girdabýnda boðula boðula -belli ki arkadaþý-
Ve bir çocuk;
Kadýnýn eteðine tutuna tutuna -bin yýldýr babasýz kalan-
Kadýn… Adam… Çocuk…
Ve çocukla beraber mahallenin bütün çocuklarý
Gözlerinden -iki demir bilye gibi aðýr- gözyaþlarý damlýyor yere
Kadýn… Adam… Çocuk
Ve çocukla beraber mahallenin bütün çocuklarý
Terk edilmiþ bebekler gibi aðlýyoruz; yanarak-yýkýlarak
Yaðmurlar birikiyor gözlerimizin göðünde
Ýçimizi çeke çeke canýmýzý damlýyoruz yere
Dudaklarýnda baðdaþ kurup oturan
Ve yaþamak kadar güzel olan o son gülümseyiþ
Öksüz kalan aþk… Yarým kalan düþ
Ýçimizde ayrýlýklarýn dayanýlmaz hasreti
Dudaklarýmýzda “Çav Bella” -en çok sevdiði þarký-
Kadýn… Adam… Çocuk
Ve çocukla beraber mahallenin bütün çocuklarý
Kirpiklerimizi kuþkanadý gibi çýrpa çýrpa
Daha dün, yaþamak kadar güzel gülen
Bir yoldaþýn ölüsünü
-dudaðýnda ince ve alaysý bir gülümseme var gibi hala-
Yaðmur bulutlarýnýn üzerine kaldýrýyoruz
Her yaðmur damlasýnda
Baþýmýzý göðe çevirip hatýrlamak için gidenleri…
Yorgunum… Ah, evet!
Ölenleri omuzlamaktan ve aðýr bir yük gibi taþýmaktan anýlarýný
Üzgünüm… Ah, evet!
Kadýn… Adam… Çocuk
Ve çocukla beraber mahallenin bütün çocuklarý gibi…
Hüzünlüyüm… Ah, evet!
Ölgün sarý yapraklar… Ve yapraksýz dallar gibi
Tepeden týrnaða sonbahar olacaðým bu gün
Yaðmurlar kuþanacaðým
Gidenlerin saçýna… Yüzüne… Ve ellerine damlayýp
Paydos zilinde daðýlan çocuklar kadar çok her bir yana daðýlýp gideceðim…
Mayýs 2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
savaş karaduman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.