Dün huzur evinde bir kadýn öldü,
Soy ismi insandý, adý da kadýn.
Ekmeði erkekle, ikiye böldü,
Soy ismi insandý, adý da kadýn.
Sessiz sedasýzca susarak gitti,
Acýyý içine kusarak gitti,
Makuz talihine küserek gitti.
Soy ismi insandý, adý da kadýn.
Doðum sancýsýnda zevkle ýkýndý,
Candan can inerken ölüm yakýndý,
Evladý gözünden bile sakýndý,
Soy ismi insandý, adý da kadýn.
Beþikten mezara çekti de çile,
Sakladý sancýyý, dökmedi dile,
Ladese kanardý, hep bile bile,
Soy ismi insandý, adý da kadýn.
Adý anneydi ya, cefasý çoktu,
Evladý emmezse, sefasý yoktu,
Dokuz ay karnýnda, kundaða soktu,
Soy ismi insandý, adý da kadýn.
Ana doðururken, yüce devleri,
Yakýþmaz anaya, huzur evleri,
Boþa imiþ boþa, onca sevleri,
Soy ismi insandý, adý da kadýn.
Kim demiþ erkeðin, kaburga yaný,
Kadýndan erkeðin, damarda kaný,
Kadýn deyip geçme, ataný taný,
Soy ismi insandý, adý da kadýn.
Kimine eþ oldu, kimine ana,
Niye egemenlik erkekten yana?
Saçý da aklý da, uzundur bana;
Soy ismi insandý, adý da kadýn.
Topraðýn bol olsun diyor Figani,
Iþýklarda uyu, sen gani gani,
Son nefeste demiþ, bu dünya fani,
Soy ismi insandý, adý da kadýn.
Ozan Figani (Erdem Gümüþ)
13.02.2022
Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.