YAKIŞMADI KEFEN SANA

Giydiðin her þey yakýþtý da,
Yakýþmadý kefen sana bir tanem,
Ýçimde bir volkan ,
Arada bir de patlýyor ya;
Tutamýyorum geliyor sana; ciðerim.
Canýmdan can, kanýmdan kan gitti;
Ömrümden alýp, ömrüne versin istedim de,
Yanlýþ mý anladý, senden aldý bebeðim.

Ýçimde açan çiçekler, yeþillikler soldu;
Yüreðim sonbahar, ben sonbahar;
Kara kýþ, fýrtýna dostum oldu.
Ne zaman bahar, ne zaman yaz;
Bekleyemez oldum, duygularým soldu.

Sana gelen gada, bana gelsin;
Ölme! ölme ölürüm yerine dedim, olmadý.
Yine, yine de söylüyorum,
Varsa cezan çekerim, yanacaksan cehennem de;
Gitme! Ben gelirim, ben yanarým .

Son dokunuþ, son görüþ, son veda;
Dokundum sýcaktýn, sarýldým;
Yanaðýna yanaðýmý sürdüm, öptüm;
Kucakladým;
Kalk dedim kalk, kalkabilirsin;
Ama kalkmadýn; uyan , gidelim dedim.
Uyanmadýn gelmedin.
Beni öylece býraktýn, çaresiz.

Oturup aðladým, hýçkýra hýçkýra, için için;
Ýçimde bir volkan patlamasý, bir yangýn;
Sönmedi, söndüremedim.
Durmadý, durduramadým.
Göz yaþlarým sel, yüreðim kor; durdu duracak.
Çaresizlik sarmýþ ruhumu, beni neremden vuracak;
Bilemem ölüm beni ne zaman, nerede bulacak,
Ama hazýrým, korkmuyorum ;
Ne vakit, nerede isterse, seve seve canýmý veririm;
Duramam buralarda sana koþarak gelirim;

Ömür dediðin nedir ki;
Çok sürmez ben de gelirim.
Özledim kara gözlüm, bahar yüzlüm.
Hem de çook çok özledim.

Sosyal Medyada Paylaşın: