Karýþtýrýlacak çok þey; Aklým da gönlüm gibi harman, Daðýnýklýk, sabahlarý yalnýz ve terli yataðýma mahsus, Þu benim uslanmaz umutlarým, Göðsüm paramparça, Çabalamaktan, güvenmekten, Ufak bir tebessüme, aþaðýlanmaktan, gülünmekten. Karþýlanacak çok adam var, Zindanlarýmda hýncahýnç týmarhanelerim gibi, Niye mutlu þarkýlar söylemiyor kalemim, Niye çengelli iðneler tutuyor yanaklarýmý; Çelimsiz bir sýrýtýþa, Niye tenceremde kan ve kahýr kaynýyor sürekli, Kuruyan dudaklarýmý bile ýslatamýyor dilim, Niye elimden gelmiyor; Penceremde katrana bulanmýþ geceyi silmek. Kaygýlanacak onca þey, Ve herkesin bir diyeceði var, sýra gelince lafa, Ne yani? Yaþayacaðým birkaç sefil gün daha, Niye defterleri dürüp kaldýrmýyorum ki boktan bir rafa! Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.