İNSAN DENEN MEÇHUL
Kim der, yaþlanýrým tutmaz elim ayaðým
Etkinliðim biter, söner benim varlýðým
Her gün bozulmakta gide gide saðlýðým
Hey aynalar söyleyin kaþýnýzdaki ben miyim
Neþe, sevinç, heyecan, dikiliydi bahçemde
Aranýlan biriydim, geniþ olan çevremde
Her yerde görünürdüm, duramazdým yerimde
Hey aynalar söyleyin, gösterdiðiniz ben miyim
Atik, hareketli organlarým, gittikçe yavaþlýyor
Dinç, dik duran vücudum, sanki yere düþüyor
Beynim, eskisine göre, üçte bir çalýþýyor
Hey aynalar söyleyin sizde görünen ben miyim
Gözlerimdeki ferler, çoktan geçti iniþe
Zayýf düþen organlarým, geçiyor direniþe
Ey zalim felek, gel de bak bir þu iþe
Hey aynalar söyleyin yansýttýðýnýz ben miyim
Güvenle baktýðým gelecek, sinsi sinsi yýprattý
Ýleriye götüren yýllar, zamanla geri attý
Zaman, yýpranan organlarýmý hurdacýlara sattý
Hey aynalar söyleyin yýpranýn bu kiþi ben miyim
Ýnsan bu, doðar, yaþar ve ölür
Nüfus kaydýnýn son tarihi “öldü” diye düþülür
Tüm organlarý, kemikleri, topraklarda süzülür
Hey hayat söyle, sende yaþayan ben miydim?
06.02.2022-Konya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.