Hüznü isminde saklý Hazan Soluk benzi hüznün rengi Sarý ya da açýk kahve Bir þarký tutturmuþ En hazininden
Yürürken kedileri gölge gibi izlerdi. Aliye Bacý, derlerdi ona. Belki de ismi “Aliye” deðildi. Adý bahar Ýlki deðil; sonbahar Umutlarýný yok etmiþti Yürüdü kedileriyle
Bir komutan edasýyla… Arkasýnda da asker kedileri… Ah! Aliye Bacý… Sana deli dediler Acýlarýný bilemediler Sana mutluluk dilemediler Akmaya baþladý Yüreðinin gözyaþlarý Sonbahar yaðmurlarý gibi Önce yanaklarýný sonra dudaklarýný Islattý…
Erken gittin. Söyleyemedim kimseye Günler aylarý, aylar yýllarý Kopardý, seni benden
Onun yüreðini yakan bir özlemdi. Uzun yýllar süren bir özlem… O büyük özlem, onu susturmuþtu. Dudaklarýna kilit vurmuþtu. Birer birer düþtü taneler
Saçlarýnýn arasýndan gözlerine Yanaklarýna süzüldü Masum yaðmur taneleri Mutluluk bu olsa gerek Bir tas çorba, gülen gözler Bu baþka bir sevda Bu baþka bir çorba El deðmesin sýcak yüreklere Söylensin sevda türküleri
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yücel Çakmak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.