Kar üstüne sermiþtim bahar düþlerimi Bir kardelen gayretkeþliðinde Ben de Güneþi görürüm Ömrüm ýsýnýr diye.. Bir deðil Bir çok keklik tünedi de Kýrýk dallarýma, Ale’leri þahmeran, Ötüþleri ecel tadýnda.. Hep; Baharýn kendisi gibi, Ýlk miþ gibi, Aralamak istedim Ömrüme çýð gibi çökmüþ Soðuk Çýldýrtan sessizliði.. Heyhat; Öznelerimin Çok çýðlýklarý bile bozamadý bir türlü Kalabalýk sessizliðimin Demir toynaklý gürültüsünü.. Kulak zarlarýmla birlikte yýrtýlýrken Umudumun bembeyaz sayfalarý, O/nlar; Altýn varaklý suret aynasýnda Süslediler narsistliklerini, Bensiz Beþ para etmez zenginliklerini.. Göreceli servetlerinin Ýmgeleri döküldü de Okyanus diplerinde ki Milyon yýllýk izlerime, Bir teki bile Bir tike vefa býrakamadýlar, Derin tusunamilerini Hoyratça yemiþ Gönlümün kýyýcýðýna! 03:Þubat:2022
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Karbeş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.