Nihayetinde sen de hoyrat bir âþkýn... Küllerinden doðmuþtun...
Birim zamanlarda devasa bir sessizlik... Kurt kapaný gibi yakalarda býrakmaz... Varlýkla yokluk arasýndaydý Hiçlik... Beni sana, seni bana yar etmez...
Odamda solgun üç beþ sardunya... Bir de ne zamandýr aç kedim... Anla iþte kendimde deðilim... Camda göçmen kuþlar... Nereye dedim uçtular... Ha bir de seni sormadýlar....
Enfiye çeker gibi çektim yokluðunu... Zerre býrakmadým acýdý içim... Neden sonra aralandý gözlerim.. Bil ki ey aþk... Senden sonra ben hiç gülmedim... Evet...Artýk bir Hiçim... Kara çalar düþlerime geceler... Sorma niçin? Sessizlik öyle cüsetsiz...Ölümü bekler....
Nihayetinde sen de hoyrat bir âþkýn... Küllerinden doðmuþtun... Þimdi yokuz ikimiz... Bir bedende... Ben sen olmuþtum... Sen ben olmuþtun...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fikrim Derya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.