Ben şair değil Hamalım

Sendelese iyi
Üstüne yýkýlýyor güneþ
Erkenden kara bir çocuk doðuruyor zaman

Kulaðýna akþam ezaný okunan kundaksýz geceyi
Emziriyor süt anne ay
Oluyor bir sürü yýldýzdan süt kardeþleri

Dörtlüklerimin dizeleri yamalý
Ayaðýnda yýrtýk ayakkabý
Üþüyor cebinde saklý sözcük dolabý
Kara çocuktan daha gariban benim þiirim

Ben þair deðilim
Ayazý demetler
Kar harmanlar buz taþýrým
Soðuktan çýkartýrým ekmeðimi

Eve doðru yürürken
Kaldýrým taþlarý tek tek sökülür
Yüksekten sýrtýma dökülür

Umudumun çatýsý akar
Mum yanýp tükenmesin diye
Pencereyi açýp avuç avuç
Aðzý süt kokan gecenin ayýþýðýný çalarým

Radyo yok
Yüzümde ki duvarda asýlý dudaklarýmý
Kaval yapar ýslýk çalarým

Samanlý kaðýttan sofrayý serer
Kýþ’tan baþka mevsimlere yeminli yüreðimden
Bir demet ayaza bulaþmýþ
Kor olmuþ mürekkepten kardeleni
Koyarým þiirimin eline

Hep ela gözü düþtü
Ýçinde kýrmýzý elma yetiþen mýsralara

Komþumuz sonbaharýn anasý
Kahverengi eliyle ara sýra
Öksüz þiirimin saçlarýný okþar
Gözlerinden sular savrulur yaprak misali

Niye çaðýrýrsýn beni
Bir þiirin karnýný zor doyururken
Benden daha ne istersin
Ne ilkbaharýna ne yazýna nede güzüne
Yeminliyim
Ben þair deðilim hamalým
Gelemem edebiyat

Varsýn gariban kalsýn
Çiçekli kelebekli i mgeli olmasýn þiirim
Sosyal Medyada Paylaşın: