Monoteist Rubailer

1

Günebakan çiçekleri Allah’a secde ettiðinde;
Ýçimdeki þüphe kendine kâbe aradý.
Hasat zamaný çiçeklerin boynuna neþter deðdi;
Ýçimde iki Ýbrâhim dirildi,
Ýsmail makamýna benliðim yerleþti.
Kalbim: Rabbin evi oluverdi,
Evin penceresinden yeryüzüne rengârenk baktým.
Nazarýmý yýkadým, vicdanýmý duruladým
Benliðin sözleþmesini isyan ile imzaladým.

Kalbimde tüm yönlerin ismi; uçurum,


2

Aðardý sular,
Sular ikindi vaktinde aðardý.
Yeminler edildi, sözler tutuldu, þeyler unutuldu.
Akþamýn sefasýna gecenin hüznü kondu,
Gamzeler kapandý, edilen kasemler unutuldu.
Ýnsan unutmaya gözlerini yumdu.

3

Rüzgârlar esti içimde;
renkli rüzgârlar.
Ressamlar bir tutamýndan heykel yaptýlar,
Þairler heykelleri fýrçalarla gýdýkladýlar.
Taþý traþ edenler; taþý þiir kýldýlar,
Adamýn biri göðsünü okþadý,
Kaburgasý taþ ocaðýydý.

4

Süleyman’ýn incileri döküldü;
Belkýs eteðini topladý.
Davut ses oldu sessizlikte,
Tunç parladý, demir irkildi.
Karýncanýn biri peygamberi çekiþtirdi.
Hakikat hilkat garibesi olunca
Masalsý öðütler yürüdü gitti.


5

Ýnsana Allah’ýna kadar üzüldüm,
Çünkü düþtüðünü gördüm.


Sosyal Medyada Paylaşın: