Orhan KANZA
Monoteist Rubailer
Orhan KANZA

Monoteist Rubailer


1

Günebakan çiçekleri Allah’a secde ettiğinde;
İçimdeki şüphe kendine kâbe aradı.
Hasat zamanı çiçeklerin boynuna neşter değdi;
İçimde iki İbrâhim dirildi,
İsmail makamına benliğim yerleşti.
Kalbim: Rabbin evi oluverdi,
Evin penceresinden yeryüzüne rengârenk baktım.
Nazarımı yıkadım, vicdanımı duruladım
Benliğin sözleşmesini isyan ile imzaladım.

Kalbimde tüm yönlerin ismi; uçurum,


2

Ağardı sular,
Sular ikindi vaktinde ağardı.
Yeminler edildi, sözler tutuldu, şeyler unutuldu.
Akşamın sefasına gecenin hüznü kondu,
Gamzeler kapandı, edilen kasemler unutuldu.
İnsan unutmaya gözlerini yumdu.

3

Rüzgârlar esti içimde;
renkli rüzgârlar.
Ressamlar bir tutamından heykel yaptılar,
Şairler heykelleri fırçalarla gıdıkladılar.
Taşı traş edenler; taşı şiir kıldılar,
Adamın biri göğsünü okşadı,
Kaburgası taş ocağıydı.

4

Süleyman’ın incileri döküldü;
Belkıs eteğini topladı.
Davut ses oldu sessizlikte,
Tunç parladı, demir irkildi.
Karıncanın biri peygamberi çekiştirdi.
Hakikat hilkat garibesi olunca
Masalsı öğütler yürüdü gitti.


5

İnsana Allah’ına kadar üzüldüm,
Çünkü düştüğünü gördüm.


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.