Ne þikayet eder
Ne de aðlar.
Haþmetiyle ayaktadýr
Yýllarca
Ulu daðlar.
Barýndýrýr sýrtýnda
Onca
Topraðý taþý
Ýçinde kalýr hep
Hüzün ve gözyaþý.
Kah mutluluktan
Rengarenk olur
Gözü kaþý.
Kah dertlenir
Kara bulutlardan
Kurtulamaz baþý.
Mozart’ýn
Senfonisidir ona
Dolunayda
Çakallarýn haykýrýþý.
Yankýsý duyulur
Ta Afrika ya Çine
Sinesinde barýndýrdýðý
Karlarýn
Soðuðu iþler içine.
Gösterince
Sýcak yüzünü
Caným güneþ
Akan gözyaþlarýna
Dayanamaz
Hiç bir sevgili
Hiç bir eþ.
Keklik,býldýrcýn,
Tavþanlarla yaþamak
Huzur verirken sana.
Birden bulayýverir
Densizin biri
Topraðýný taþýný kana.
Ondandýr tavþanýn
Sana küsmesi
Ondan derler
Tavþan daða küsmüþ
Daðýn haberi olmamýþ.
Ama bilmezler ki
Kahrolduðunu
Her gün
Un ufak olup.
Üzüntüden boðulduðunu
Bilmezler ki
Daðlar da biter
Yaþam gibi
Ýnsan gibi
Hayat gibi
Ben gibi.
Yaþlanan yýpranan
Solup giden
Toprak olan
Ten gibi..
Münir Üsküdar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.