AYRILIK
AYRILIK
Hazan mevsimindeyim ömrümün…
Birer birer terk etti hatýralarým,
Yalnýzca hayaller kaldý bana yadigâr.
Aðýr aksak koþarken, yorgun ve yýlgýn yarýnlara
Ayrýlýk türküleri duyarým derinlerden.
Birer birer dökülüyor yapraklar dallarýndan
Ben kuru bir dal gibiyim…
Yaðmur tanecikleriyle teselli buluyor
Rahatlýyorum…
Rüzgârýn aheste okþayýþlarý getiriyor kendime beni
Ben yalnýz, kýrgýn, bitkin ve yorgun
Kara günde,
Kara gecelerdeyim.
Güneþi özlüyorum,
Gün doðumunda hayallerim
Yitik kuþlar gibi yalnýz
Ayrýlýk rüzgârlarýyla boðuþuyorum.
Mýhlanmýþ gibiyim beton zemine
Topraða hasret ayaklarým…
Sevdalar alýp baþýný gitmiþ
Sevgililer terk etmiþ sevdalarý
Ben kara günde kara gecede
Ayrýlýk türkülerindeki sarhoþum
Hazan mevsiminde
Hüzün panayýrýndayým baþýboþ.
Birer birer uzaklaþýyor sevdalar
Ben yalnýz, ürkek, bitkin ve yorgun
Ayrýlýk türkülerine sýðýnýyorum.
Kuru bir dal gibiyim sere serpe
Bir tahterevallide sallanýrken aðýr aksak
Bu fani dünyadan
Güle oynaya ayrýlýyorum…
11.05.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yahya Cumhur TAPCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.