karlý bir orman ve soðuk mavi bir gece kim bilir kaç güz geride kalmýþtýr kaç bahar çiçek açmanýn umusuyla dallarda..
sen bir daldan kýrýlýp düþmüþsün ben bin daldan senin ayaklarýn yorgun geceye yürümekten benimki kaçmak karanlýklardan
ayný ay aydýnlatýyor oysa aný ayný ay þarkýlarda ayný ay romanlarda...
karanlýðýn da bir sesi varmýþ meðer zifiri karanlýðýn bir eli bir ayaðý varmýþ suretini sen çiz ister kýna gibi taze sürülmüþ bir topraða ister sert bir kayaya...