Tuz

Kavýna hasret kibrit gibi bekliyorum
Yansam yandýðýmla kalacaðým
Bir baþkasýnýn dudaðýndaki sigaraya…

Nerde eksik býraktýysam
Oradan kanattým kabuk baðlamýþ yaralarýmý
Kanasam kanadýðýmla kalacaðým
Bir baþkasýnýn yarým býraktýðý
Açýk kalp ameliyatýna…

Son çýkýþý çoktan kaçýrdým
Yol karanlýk…
Ve dönsem döndüðümle kalacaðým
Çoktan yüzüme kapanmýþ kapýlara…

Oysa dudaklarýn
Kimsenin dilini bilmediði
Kadim bir kitap…

Benim okumaya doyamadýðým satýrlarýný
Rafýna süs diye koyana da aþk olsun…

Þarjöründe sýrasýný bekleyen
Bir uslu mermiyim
Vursam vurduðumla kalacaðým
Benim için aðarmayan þakaklara…

Oysa özlemek ne basit bir kelime
Tuz ne kýsa, yara ne mübhem kelime…

Mavisine yüz süremedim denizinin
Tuzunda eriyemedim gözlerinin
Rengini tadamadým
Sesini koklayamadým
Kýnalý ellerinden öpemedim
Bir tuzlu kahveni içemedim yar…
Tadým…
Tuzum…
Yaram…
Derdim…

Beni falýnda çýkarmayan
Kahveye de aþk olsun!

Sosyal Medyada Paylaşın: